YILLIK ÜCRETLİ İZİN DEFTERİNDE GÜNLERİN BELİRTİLMEMESİÖZET : Davacı işçi yıllık izin ücreti talep etmiş, davalı işveren izin belgesi sunmak sureti ile izinlerin kullandırıldığını savunmuştur. Dosyada yer alan “işçi yıllık ücretli izin izlenimi” belgesinde davacının 2008 ve 2009 yıllarında 14 gün izin kullandığı belirtilmiş olup karşılığı davacı işçi tarafından imzalanmıştır. Mahkemece sözü edilen belgede işçinin izne ayrılma ve izinden dönüş tarihleri gösterilmediği için imzalı belgeye değer verilmemiştir. Yıllık izin defterinde 2008 ve 2009 yıllarına ait 14’er gün izin kullandırıldığı davacının imzası mukabilinde kanıtlanmış olup ayrıca izinde olunan günlerin gösterilmemesi sonuca etkili görülmemiştir. Davacının 28 gün ücretli izin kullanıldığının kabulü ile istekle ilgili hüküm kurulması gerekirken izin defterine değer verilmemesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Yargıtay9. Hukuk Dairesi
Esas : 2016/19654Karar : 2020/6912Karar Tarih : 01.07.2020
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR
Davacı İsteminin Özeti : Davacı vekili, davacının 02.07.2007 tarihinden 15.07.2013 tarihine kadar davalı şirkette işçi sıfatıyla çalıştığını, davacının tazminat alacağı umuduyla işverenin önceden hazırladığı evrakları imzaladığını ancak şirketten istifa ettiğini ve şirketi ibra ettiğini sonradan öğrendiğini, işverenin işçinin hak ettiği hiçbir tazminatı ya da diğer ücretleri ödemediğini ve boş senedi icraya vermekle tehdit ettiğini, davacının ön muhasebe elemanı olarak işe başladığını ancak satış, pazarlama, personelin olmadığı durumlarda forklift ve kepçe kullanılması, araçlara mazot verilmesi, kantar kullanılması gibi işlerin dahi yaptırıldığını, en son net maaşının 1.500,00 TL olduğunu, sürekli olarak fazla mesai yaptırıldığını, yıllık izin verilmediğini, ulusal bayramlarda ve pazar günleri çalıştığını ve bu çalışmalara ilişkin hiç bir ücretin ödenmediğini, davalı şirket sahibinin davacıdan 2008 yılında imzalı fakat boş senet aldığını iddia ederek bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti : Davalı vekili, davacının taleplerinin zamanaşımına uğradığını, davacının işyerinde muhasebe – satış elemanı olarak asgari ücret üzerinden çalıştığını, davacının fazla çalıştırılmadığını, fazla çalışması olması halinde ücretinin ödendiğini, hafta sonu, dini ve milli bayramlarda çalışmadığını, yıllık izinlerini kullandığını, davacının kendi isteğiyle 15.07.2013 tarihinde istifa ederek işinden ayrıldığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Yerel Mahkeme Kararının Özeti : Mahkemece toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz : Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe : 1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçi yıllık izin ücreti talep etmiş, davalı işveren izin belgesi sunmak sureti ile izinlerin kullandırıldığını savunmuştur. Mahkemece izin ücreti isteğinin kabulüne karar verilmiştir.
Dosyada yer alan “işçi yıllık ücretli izin izlenimi” belgesinde davacının 2008 ve 2009 yıllarında 14 gün izin kullandığı belirtilmiş olup karşılığı davacı işçi tarafından imzalanmıştır. Mahkemece sözü edilen belgede işçinin izne ayrılma ve izinden dönüş tarihleri gösterilmediği için imzalı belgeye değer verilmemiştir. Yıllık izin defterinde 2008 ve 2009 yıllarına ait 14’er gün izin kullandırıldığı davacının imzası mukabilinde kanıtlanmış olup ayrıca izinde olunan günlerin gösterilmemesi sonuca etkili görülmemiştir. Davacının 28 gün ücretli izin kullanıldığının kabulü ile istekle ilgili hüküm kurulması gerekirken izin defterine değer verilmemesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 01/07/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
