BEBEĞİNİ KANEPEYE FIRLATMA SONUCU ÖLÜMÜNE SEBEP OLMA
BEBEĞİNİ KANEPEYE FIRLATMA SONUCU ÖLÜMÜNE SEBEP OLMA
Yargıtay
1. Ceza Dairesi
Esas : 2018/5889
Karar : 2019/238
Karar Tarihi : 23/01/2019
MAHKEMESİ : Ağır Ceza MahkemesiSUÇ : Olası kastla çocuğunu öldürmeHÜKÜM : TCK’nin 82/1-d-e, 21/2, 62/1, 53/1-2-3 ve 63. maddeleri uyarınca 25 yıl hapis cezası.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık …’in,…’e karşı karşı eyleminin sübutu kabul, takdiri indirim sebebinin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma nedeni dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, Ancak;
Oluşa ve dosya kapsamına göre; olay gecesi evde eşi ile birlikte bulundukları sırada …’in beşiğinde uyurken uyandığı ve ağlamaya başladığı, sanık …’in çocuğun yanına gittiği, susması için ölene tokat attığı, ancak …’in susmadığı, daha fazla ağlamaya başladığı, buna sinirlenen sanık …’in maktulü kucağına alıp susturmaya çalıştığı, susmayınca da sinirlenip yakınında bulunan kanepenin üzerine fırlattığı, …’in kanepenin sırt yaslanacak bölümüne çarpıp beton zemine düştüğü ve Adli Tıp Kurumu Morg İhtisas Dairesi Başkanlığınca yapılan klasik otopsi sonucu düzenlenen 29/06/2015 tarihli raporda bebeğin ölümünün künt kafa travmasına bağlı beyin kanaması, beyin doku harabiyeti ve gelişen komplikasyonlar sonucu meydana geldiğinin tespit edildiği olayda,
1-Sanığın, bebeği kanepeye fırlatması sonucunda yere düşüp kafasını çarpabileceğini öngördüğü ancak buna rağmen eylemine devam ettiği ve ölümün bu harekete bağlı olarak gerçekleşmesi karşısında sanığın eyleminin TCK’nin 87/4. maddesinde ifade edilen neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçuna uyduğu gözetilmeksizin yazılı şekilde olası kastla öldürme suçundan hüküm kurulması,
Kastı ve iradesinin bebeği öldürmeye yönelik olduğuna dair yeterli delil bulunmadığı gibi, eylemin ölümle sonuçlanmasının da mutlak olmadığı, bu itibarla;
2-24.11.2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin iptal edilen bölümleri doğrultusunda sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Usul ve yasaya aykırı olup, bu itibarla sanık müdafiinin temyiz itirazları yerinde görüldüğünden, hükmün tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak BOZULMASINA, 23/01/2019 gününde oy birliği ile karar verildi.
Bu konu hakkındaki benzer makalelerimiz için tıklayın
