Yargıtay’a Göre Haklı Boşanma Sebepleri Nelerdir ?Boşanma kavramı, evliliği yasal olarak sona erdirme olarak tanımlanmaktadır. Eşler birçok nedenden dolayı boşanma kurumuna başvurmaktadırlar. Zira eşlerden birinin evlilik birliğinin sona erdirilmesi talebiyle Aile mahkemesine başvurusu üzerine hâkim somut olayı değerlendirerek söz konusu evliliğin sona erdirilmesine karar verebilir.
Aile toplumun en temel yapı taşını oluşturan sosyal bir kurumdur. Bu nedenle aile bireyleri arasında huzurun dolayısıyla toplumundaki huzurun sağlanabilmesi adına kanun koyucu boşanma sebeplerini kanunda özel olarak düzenlemiştir. Eşler kanunda belirtilen şartların varlığı halinde mahkemeye başvurarak boşanma talebinde bulunabilirler.
4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nda boşanmaya imkân veren maddeler 161.-166. Maddeleri arasında altı maddede düzenlenmiştir.
Mezkûr kanunda belirtilen boşanma sebepleri:
“Kanunun 161. Maddesinde; zina, 162. Maddesinde; hayata kast, pek kötü veya onur kırıcı davranış, 163. Maddesinde; suç işleme ve haysiyetsiz hayat sürme, 164. Maddesinde; terk, 165. Maddesinde; akıl hastalığı, 166. Maddesinde ise; evlilik birliğinin sarsılması” şeklinde düzenlenmiştir.
4721 sayılı kanunun 166. Maddesinde düzenlenen ‘evlilik birliğinin sarsılması’ şeklindeki boşanma sebebi, diğer beş boşanma sebebine göre genel boşanma sebebi olarak doktrinde kabul edilmektedir.
4721 sayılı kanunun 166. Maddesi:
“Evlilik birliği, ortak hayatı sürdürmeleri kendilerinden beklenmeyecek derecede temelinden sarsılmış olursa, eşlerden her biri boşanma davası açabilir.
Yukarıdaki fıkrada belirtilen hâllerde, davacının kusuru daha ağır ise, davalının açılan davaya itiraz hakkı vardır. Bununla beraber bu itiraz, hakkın kötüye kullanılması niteliğinde ise ve evlilik birliğinin devamında davalı ve çocuklar bakımından korunmaya değer bir yarar kalmamışsa boşanmaya karar verilebilir.
Evlilik en az bir yıl sürmüş ise, eşlerin birlikte başvurması ya da bir eşin diğerinin davasını kabul etmesi hâlinde, evlilik birliği temelinden sarsılmış sayılır. Bu hâlde boşanma kararı verilebilmesi için, hâkimin tarafları bizzat dinleyerek iradelerinin serbestçe açıklandığına kanaat getirmesi ve boşanmanın malî sonuçları ile çocukların durumu hususunda taraflarca kabul edilecek düzenlemeyi uygun bulması şarttır. Hâkim, tarafların ve çocukların menfaatlerini göz önünde tutarak bu anlaşmada gerekli gördüğü değişiklikleri yapabilir. Bu değişikliklerin taraflarca da kabulü hâlinde boşanmaya hükmolunur. Bu hâlde tarafların ikrarlarının hâkimi bağlamayacağı hükmü uygulanmaz.
Boşanma sebeplerinden herhangi biriyle açılmış bulunan davanın reddine karar verilmesi ve bu kararın kesinleştiği tarihten başlayarak üç yıl geçmesi hâlinde, her ne sebeple olursa olsun ortak hayat yeniden kurulamamışsa evlilik birliği temelden sarsılmış sayılır ve eşlerden birinin istemi üzerine boşanmaya karar verilir.”
Hükmüne havidir.
MK 166 incelendiği zaman, burada üç tür genel boşanma sebebinin düzenlendiği görülmektedir. Bunlardan birincisi; (dar anlamda) evlilik birliğinin temelden sarsılmasıdır (MK 166/I, II). Diğer iki halde ise; MK 166, evlilik birliğinin sarsılmış olduğu faraziyesinden hareket etmiştir. Bu haller, eşlerin birlikte dava açmaları ya da birinin açtığı davayı diğerinin kabul etmesi (MK 166/III) ve açılmış olan bir boşanma davasının reddinden sonra eşlerin kanunda öngörülen süreyi ortak hayatı yeniden kurmadan geçirmeleri, yani evlilik birliğinin fiilen kurulamamasıdır (MK 166/IV).[i]
Mezkûr kanun maddesinde düzenlenen genel boşanma sebeplerini başlıklar halinde nitelendirmek gerekirse:
1. Evlilik birliğinin temelden sarsılması
2. Eşlerin boşanma hususunda anlaşmaları
3. Ortak hayatın kurulamaması ya da Fiili ayrılık
Şeklinde üç başlık halinde ayırmak mümkündür.
1.) Evlilik birliğinin temelden sarsılması
Evlilik birliğinin temelden sarsılması olarak kabul edilen ve kanun maddesinin birinci ve ikinci fıkrasında düzenlenen boşanma sebebini davacı eş ispat etmek zorundadır. Aynı zamanda bu durum için hâkim söz konusu evliliğin birliğinde temelden sarsılmanın bulunup bulunmadığını da takdir edecektir.
Ancak MK m. 166/III ve IV’te düzenlenen boşanma sebeplerinin varlığı halinde hâkimin takdir yetkisi olmayıp, madde metnindeki belirtilen şartların varlığı halinde hâkim boşanmaya karar vermek zorundadır.
Önemle belirtmek isteriz ki; MK m. 166/I ve II’nin uygulanabilmesi için evlilik birliğinin temelinden sarsılması ve eşlerden en az biri için ortak yaşamın çekilmez bir hale gelmiş olması gerekmektedir. Aynı zamanda boşanma davası sırasında davalının, davacının daha kusurlu olduğu itirazını ileri sürmemiş ya da ileri sürdüğü itirazın kabul edilmemiş olmaması gerekmektedir.
Esasen 4721 sayılı kanunun 166. Maddesinin ikinci fıkrasında düzenlenen itiraz hakkı, teknik anlamda itiraz anlamına gelmemektedir. Nitekim söz konusu itiraz kavramı madde metninde teknik anlamda kullanılmış olsa idi, hâkim davacının daha kusurlu olduğunu dosyadaki belgelerden anladığı takdirde bunu re’sen nazara alıp davayı reddetmesi gerekirdi.[ii] Burada düzenlenen itiraz bir defidir. Davalının söz konusu defiden yararlanması için hiç kusurunun olması değil, davacıdan daha az kusurunun olması şartı aranmıştır.
Davalıya tanınan söz konusu definin kötüye kullanılmasını engellemek amacıyla da MK m.166/II c.2’de:
“Bununla beraber bu itiraz, hakkın kötüye kullanılması niteliğinde ise ve evlilik birliğinin devamında davalı ve çocuklar bakımından korunmaya değer bir yarar kalmamışsa boşanmaya karar verilebilir.” Hükmü düzenlenmiştir.
Söz konusu düzenlemeye göre hâkim, davalının kötü niyetli olduğuna karar verdiği takdir de, davacı daha kusurlu olsa bile boşanmaya karar verebilecektir.
2.) Eşlerin boşanma hususunda anlaşmaları:
Boşanmanın genel sebepleri olarak kabul edilen başka bir durum ise, eşlerin boşanma konusunda anlaşmış olmalarıdır. Söz konusu durum MK m.166/III’de düzenlenmiş olup, fıkradaki şartların varlığı halinde hakim tarafların boşanmalarına karar vermek zorundadır.
MK m.166/III’de belirtilen şartlar şu şekildedir:
A.) Evlilik en az bir yıl sürmüş olmalıdır.
B.) Eşlerin birlikte başvurması ya da bir eşin diğerinin davasını kabul etmesi gerekmektedir.
C.) Hâkim tarafları bizzat dinlemesi ve hâkimin tarafların iradelerinin serbestçe açıklandığına kanaat getirmesi gerekmektedir.
D.) Hâkim boşanmanın mali sonuçları ile çocukların durumu hususunda taraflarca kabul edilecek düzenlemeyi uygun bulmalıdır.
Hâkim, tarafların ve çocukların menfaatlerini göz önünde bulundurarak taraflar arasındaki boşanma konusundaki düzenlemede değişiklik yapmak yetkisine sahiptir. Bu durumda tarafların söz konusu değişiklikleri kabul etmesi halinde boşanmaya hükmolunacaktır.
3.) Ortak hayatın kurulamaması ya da Fiili ayrılık:
Boşanmanın genel sebepleri olarak kabul edilen son durum ise, eşler arasında ortak hayatın kurulamaması ya da fiili ayrılık halidir.
MK m.166/son fıkrasında düzenlenen durumun için belirlenen şartlar şu şekildedir:
A.) Boşanma sebeplerinden herhangi biriyle açılmış bulunan davanın reddine karar verilmiş olması.
Daha fazla bilgi için doğrudan 05321670913 numaralı telefondan veya diğer iletişim yollarından irtibata geçebilirsiniz.
B.) Red kararının kesinleştiği tarihten başlayarak üç yılın geçmiş olması,
C.) Her ne sebeple olursa olsun ortak hayat yeniden kurulamamış olması gerekmektedir.
Yukarıdaki şartların varlığı halinde hâkim, eşlerden birinin talebi üzerine evlilik birliğinin temelden sarsılması nedeniyle boşanmaya karar verecektir.
Ek olarak belirtmek isteriz ki; söz konusu şartların varlığı halinde davalı eş, davacının daha kusurlu olduğunu ileri sürerek boşanma kararının verilmesine engel olamamaktadır.
Aynı zamanda kanun metninde belirtilen üç yıllık sürenin dolmasını beklemek istemeyen eş, MK m.164’de düzenlenen terk sebebiyle boşanma davası açma hakkına her zaman sahiptir.
Related Posts
29 Ocak 2021
Velayeti Kendisine Verilen Eş Müşterek Çocukları Yurtdışına Çıkarabilir ?
Daha fazla oku
17 Nisan 2024